Fornir [niem.]  to cienkie płaty drewna uzyskiwane przez skrawanie płaskie w kierunku prostopadłym do włókien (stycznie do rocznych przyrostów drewna) lub obwodowe. Płaty te mają grubość od 0,1 do 3,0 mm. Fornir w zależności od efektywności rysunku (od gatunku drzewa) może być przeznaczony na sklejkę, okleinę (fornirowanie) lub drewno warstwowe prasowane.

Na forniry przeznacza się drewno okrągłe o dużych średnicach. Pierwszym etapem jest podział dłużyc i kłód na odpowiednią długość, następnie poddawane są one procesowi uplastycznienia, które przeprowadza się przez gotowanie surowca w wodzie lub naparowywanie parą nasyconą. Końcowym etapem jest suszenie forniru do wilgotności 15-18% odbywa się za pomocą suszarek rolkowych lub suszarek taśmowych. Fornir przeznaczony na okleiny układa się w paczki z zachowaniem kolejności skrawania poszczególnych arkuszy z wyrzynek.